Wij gaan op berenjacht!

Een actief dagje vandaag. Na een door Jan klaargemaakt ontbijt deden we de wandelschoenen aan en vertrokken we voor een wandeling in de bergen vlak naast ons verblijf. Een mooie wandeling met ook nog eens zonnig weer. Af en toe pittig klimmen. En geen medewandelaar te zien. We liepen helemaal alleen. 

Na een uur of drie lopen kwamen we weer terug bij ons appartement. We hebben even op het balkon gezeten voor een kopje koffie en vertrokken toen naar het dorpje Pola de Somiedo. Dit ligt een end lager en via een weg met haarspeldbochten slingerden we naar beneden. Het dorp heeft een regiofunctie en zelfs een toerisme office. Alleen is alle info in het Spaans. Ook spreken weinig mensen Engels. Maar dat heeft ook zo zijn charme.

Om 18.00 uur stond een excursie gepland. Dus we hebben ons na weer zo’n lekkere lunch en avondmaaltijd in één, in het dorp vermaakt. Tot we aan de excursie konden beginnen. We gingen beren spotten. Samen met een Spaanse gids en een Frans meisje dat meeging voor het Engels, waren er nog twee Waalse dames. We zouden allemaal in onze eigen auto achter de gids aanrijden. De Belgische dames durfden dat niet goed en reden met ons mee. Het was een mooie rit door een kloof en het weggetje werd steeds smaller wat weleens spannend was als er een tegenligger aan kwam. Maar goed we kwamen op de eerste stop aan. Daar maakten we een wandeling terwijl de Franse gids ons in het Engels van alles over de beren vertelde. Er leven er in dit natuurpark heel veel en ze gaf een heleboel informatie over het leven van deze beren. Af en toe liet ze zien waar mannetjesberen in bomen bijten of krabben om aan een vrouwtje te laten weten dat ze willen paren. De beer die het grootste is en hoog in de boom bijt is de eerste gegadigde.

Verder speurden de twee gidsen naar de  aanwezigheid van beren. Ze spotten er eentje en Jan was de enige die hem half heeft gezien. De beer verdween al snel in de struiken. We zagen wel een vos.

Na een ruim uur reden we naar de tweede stop. En daar begon het speuren naar en spotten van dieren. We kregen allemaal een verrekijker en er werden van die telescoopkijkers opgesteld. En toen maar turen. De buit was na anderhalf uur best wel gering. Één lammergier en een gems. Het was een oefening in geduld. En o ja, ik zag in drie stenen bovenop de berg de contouren van een beer. Heb er een foto van gemaakt. Dat is tenminste iets.

Na heel lang turen door de kijkers maakten de gidsen nog geen aanstalten om weg te gaan. Maar wij wilden - gezien de bochtige slecht verlichte wegen hier met ook nog eens die haarspeldbochten - voor donker thuis zijn. Dus ook al lieten de gidsen ons weten dat het mooiste nog moest komen, zijn we toch terug gereden. En waren we precies voor donker thuis.