Vogels spotten

Zondag vandaag. En na een ontbijtje hebben we eerst even lekker zitten lezen. Het weer was niet zo zonnig dus prima weer om te wandelen. Daarvoor reden we naar het Urdaibai Bird Centre, een paar kilometer verderop. Een museum over vogels en gelegen aan een meer waar heel veel vogels waren te zien. Uit de informatie van het museum werd duidelijk waarom er in dit gebied zoveel trekvogels zijn. Op een grote kaart was te zien hoe de vliegroutes van deze vogels lopen. Daaruit blijkt dat juist in Urdaibai een soort hub van routes is. Doordat aan de ene kant de golf van Biskaje ligt en aan de andere kant de Pyreneeën, worden de vogels haast ‘gedwongen’ om via het gebied hier te vliegen.  

Nadat we alle informatie tot ons hadden genomen, hebben we buiten het museum een aantal vogelkijkhutten bezocht. Wat een rustige bezigheid, daar word je echt zen van. Gewoon maar in een klein hutje turen over het meer en door de verrekijker het gebied afspeuren. Af en toe kwam er iemand anders bij het hutje of zat er al iemand. Je zou denken dat iedereen die daar zit stil is, maar we kwamen ook in een hut waar een Spaanse familie hard aan het praten was en de deur van de hut ook nog eens keihard achter ze dichtsloegen. Ik geloof overigens niet dat de vogels hier last van hadden. Eén van de hutten was een eindje weg, dat betekende een mooie wandeling om aan de andere kant van het meer te komen. 

Na hier een paar uur te hebben doorgebracht gingen we op zoek naar een eettentje voor de lunch. Dat was weer een belevenis op zich. We kwamen bij een camping bij een strand waar we heel veel mensen zagen. En een ongelooflijk volle ruimte waar men zat te eten. Ik moest mijn naam opgeven aan de baas die aan een tafeltje bij de ingang de boel zat te bewaken. Er stonden al heel veel namen op zijn lijstje en telkens als er een tafeltje vrij kwam zocht de baas naar de mensen op zijn lijstje die bijvoorbeeld iets verderop een wijntje aan het drinken waren. Het duurde lang voor wij aan de beurt waren, maar eindelijk riep hij dan Louisa en kregen we een tafeltje. Midden tussen Spaanse families die over het algemeen veel en luid praten. Wel weer heel lekker gegeten: sardientjes en baby inktvis klaargemaakt in een zwarte saus. Telkens een verrassing wat we precies op ons bord krijgen. We proberen gewoon alles uit!

Na de zeer late lunch nog een rondje gereden en bij een mooi strand in een klein motregentje nog een strandwandeling gemaakt. Want het bleef de hele dag wat grijs. Vanavond niet eens meer gegeten - die late lunch was wel genoeg.