De andere kant van Belfast

Vandaag hebben we de andere kant van Belfast bekeken. We liepen naar het gedeelte van de stad waar nog altijd de strijd tussen de katholieken en de protestanten zichtbaar is. De twee delen zijn met een muur gescheiden. Het verschil met de Berlijnse muur is dat er hier wel wat openingen zijn. Je loopt letterlijk door een hek, dan door niemandsland en vervolgens ben je in de andere buurt. We lazen dat die hekken op sommige gedeeltes’s nachts worden afgesloten. Een heel deprimerend geheel. We zagen ook om kerken, om scholen, om woonwijken hekken staan. 

En met name in het protestantse gedeelte is de haat tegen de IRA en Sinn Fein zichtbaar. Op bijna alle straathoeken van de Shankillroad zijn monumenten geplaatst met verwijzingen naar de mensen die daar tijdens de ‘troubles’ zoals dat hier eufemistisch wordt genoemd, door de IRA zijn vermoord in bomaanslagen en executies. De monumenten zijn soms ook provocerend, bijvoorbeeld door IRA en IS op één lijn te zetten en ieder slachtoffer breed uit te meten. Ook hangen in dit gedeelte van de wijk veel Engelse vlaggen half stok.

We zijn ook naar de zogenaamde ‘Peacewall’ gelopen. Hier is de muur beschreven met graffiti. Ik las dat deze muur voor 2023 afgebroken moet zijn, maar verwacht niet dat dit zal gebeuren.

Alles bij elkaar een indrukwekkende wandeling. En zoals altijd zitten er twee kanten aan een verhaal. Maar het heeft ervoor gezorgd dat de stad nog steeds verscheurd is.

Vanmiddag zijn we nog het centrum van Belfast in geweest en de botanische tuinen. Het Ulstermuseum was helaas gesloten op maandag. 

En vanavond nog een keer bij het Chinese restaurant naar binnen gestapt.