Pura Vida

Vanmorgen stond een bezoek aan een ananasplantage op het programma. Het was even zoeken, maar via een hobbelweg kwamen we bij Finca Sura. Daar startten we met een lekker zoet glaasje ananassap, waarna Allessandro een jonge gids, ons en een Duits en een aantal Vlaamse gezinnen meenam voor de tour. We kregen weer allerlei uitleg over de verschillende planten, bomen en kruiden.

Het aardige was verder dat de gids ons een en ander over de huidige situatie in Costa Rica vertelde. Dé spreuk in Costa Rica is pura vida en dat heeft te maken met genieten van dit moment. Tot voor kort bestond er in Costa Rica geen belastingen. Allerlei voorzieningen waren gratis, zoals onderwijs, gezondheidszorg en zelfs huizen en boerderijen. Iedere inwoner had recht op 10 hectare grond, waarvan men wel 1 hectare als bos moest laten bestaan. En als men na een aantal jaren had aangetoond goed met het bezit te zijn omgegaan dan kreeg iemand de eigendomspapieren en was het land familiebezit. De mensen waren daardoor voor een groot deel zelfvoorzienend. Ook heeft het land al 67 jaar geen leger, wat veel kosten uitspaart. En dit geld kan aan andere dingen worden uitgegeven.

Door de goede onderwijsfaciliteiten hebben heel veel jonge mensen nu een titel, een goed beroep en een goede baan en willen ze niet meer op boerderijen werken. Ook hebben ze geen behoefte meer aan de grond. Deze gaat nu naar vluchtelingen uit de andere Latijns Amerikaanse landen, waar niet iedereen het mee eens is. Hierdoor dreigden jonge mensen straks geen oudedagsvoorziening te hebben; reden voor de overheid om dit jaar voor het eerst met een belastingregeling te komen. Doordat alle voorzieningen gratis zijn, trekt dit mensen aan uit andere landen die het minder goed hebben, en dat creeert problemen. 

Ach zo hoorden we ook nog wat van de politieke situatie in Costa Rica. De tour eindigde bij het ananasveld, waar we de heerlijk zoete ananassen konden proeven. Met name de aanwezige kinderen konden er geen genoeg van krijgen.

Verder hadden we vandaag even gedoe met de auto.  Op weg naar de ananasplantage wees een mede automobilist met veel nadruk naar een van de banden en die bleek inderdaad te zacht te zijn. Gelukkig waren er sterke mannen aanwezig op de Farm om Jan te helpen met het verwisselen van de band. 

Na een heerlijke lunch reden we naar onze volgende bestemming, een ecolodge. Wat we niet wisten was dat deze aan de overkant van de rivier lag en we alleen met onze bagage en zonder auto met een bootje werden overgezet. En daar vonden we een waar paradijs. Een groene oase,met leuke bungalows, heel veel vogels en andere dieren en een heerlijke rust. Hier gaan we de komende dagen eens lekker van genieten.