Van mooie natuur naar lelijk stadje

Het heeft gegoten vannacht en vanmorgen regende het nog. Toch wilden we naar het Nationale Park bij de Tenorio vulkaan. Dus poncho’s mee en daar gingen we. Aangekomen bij het park stond een man die laarzen te huur aanbood. Dat leek ons wel een goed idee, dus goed gewapend tegen de regen gingen we op weg. De wandeling begon over een betonnen pad, wat maakte dat we ons een beetje overdreven voelden met laarzen aan, maar later bleken ze toch goed van pas te komen.  

Na een prachtige wandeling door het regenwoud, daalden we via een hele lange trap af naar de waterval, de bezienswaardigheid in dit park. Bij deze waterval komen twee rivieren samen en dat maakt dat het water een bijzondere blauwe kleur heeft. Waarschijnlijk nog mooier als het zonnetje schijnt, maar ook nu zeer de moeite waard. Als je gied keek zag je twee kleuren water bij elkaar komen.

Na de waterval konden we nog verder doorlopen waardoor je als het ware boven de waterval uitkwam. Het was wel een klim en soms modderig, maar met onze laarzen aan ging het best. Dus niet voor niets gehuurd.

Vanmiddag hebben we een tochtje richting Nicaraguaanse grens gemaakt. Met een heel praktische reden. Ik stuur nog altijd vakantiekaarten, maar er zijn nergens postzegels te koop. Dus reden we naar het plaatsje Upala, zo’n dertig kilometer hier vandaan en daar vonden we een postkantoor. Upsala is een redelijk grote stad, met middelbare school en ziekenhuis en heel veel winkels. Maar dat allemaal op zijn Costaricaans. Geen mooie straten, geen goede entrees voor de winkels maar alles lijkt een beetje onverschillig te zijn neergezet. Niemand lijkt zich hier overigens aan te storen, maar het valt wel op. Zo mooi als de natuur is, zo onverzorgd zijn de stadjes. Schreeuwerige reclames, veel plassen voor de deuren en ongetwijfeld mooie winkels, die er van buitenaf echter heel shabby uitzien.

Toch wel leuk om ook dit stukje van Costa Rica te zien. 

Vanavond weer heerlijk gegeten bij onze Franse gastvrouw.