Dubbel pech

In dit hotel wordt het ontbijt pas laat geserveerd, dus na een lange nacht schoven we aan. Ons idee voor vandaag was om een eind te gaan fietsen. Daarom hadden we bikes besteld. Wie schetst onze verbazing toen er in plaats van twee fietsen, twee scooters klaar stonden. Gelukkig bleken er ook nog ergens fietsen te zijn en na een half uurtje konden we op stap. 

Het is een mooie omgeving om te fietsen. We kwamen over allerlei kleine weggetjes waar de kinderen naar ons zwaaiden of vroegen waar we heen gingen. Wel veel hobbelweggetjes en soms een heuveltje. Dat betekende zweten!

Onderweg ergens opgestoken in een klein restaurantje waar de kleipotten met rijst en curry al klaar stonden. Wat ons opvalt in de hotels en ook in dit soort kleine restaurantjes is dat de mensen veel tijd verdoen met wachten. Vaak is er te veel personeel wat te weinig te doen heeft. En wachten lijkt hier een soort nationale sport die niet alleen door de volwassenen maar ook door de kinderen wordt beoefend. in de maand augustus zijn alle kinderen vrij van school. En in plaats van dat de ouders de kinderen vermaken moeten ze dat hier zelf doen. En zo zien we ze hangen van de ene stoel op de andere, zoals in dat restaurantje waar we vanmorgen wat dronken. Ze moeten wel want op vakantie gaan is er niet bij.

Verder reden we op zoek naar de Rock Tempel die op het kaartje stond aangegeven. Een tempel ingebouwd in de rotsen. Jan is nog een stukje naar boven geklommen, richting stupa, terwijl ik veilig beneden bleef. Weer beneden gekomen zagen we de eerste agressieve hond in dit land. Er zijn ongelooflijk veel straathonden die echter niemand kwaad doen. Ze kijken nauwelijks naar je om als je langs wandelt of fietst. Maar deze ontblootte zijn tanden, dus hebben we snel zijn terrein verlaten.

Onderweg liep opeens mijn ketting eraf. Fiets op zijn kop, maar het zat allemaal wat ingewikkeld in elkaar.  Al snel stopte er een echtpaar op een scooter om te helpen en later nog twee jonge jongens in een tuktuk. Ook andere mensen hielden in om te kijken of ze konden helpen. Uiteindelijk moest het wiel eraf en lukte het toch om de verroeste ketting er weer om te leggen.

Tegen het middaguur kwamen we terug bij het hotel en gingen we op het strand uitrusten. De zee is hier ruig met veel hoge golven. Niet echt om in te zwemmen, alleen om pootje te baden. Hoewel? Toen Jan het water in liep werd hij door een golf omver gegooid en kwam kreupel het water uit. Waarschijnlijk een verrekte kuitspier (hopelijk geen zweepslag), waardoor hij nauwelijks kon lopen. Dat betekent dus een gedwongen rust. Hopelijk is het morgen weer wat beter, maar vanavond ging hierdoor onze excursie naar een schildpadden strand niet door. Gelukkig hebben we al heel veel gezien en gedaan en zitten we op een prachtige plek. Dus het is geen straf om hier even rustig aan te doen. Want wandelen zit er voorlopig niet in.