Op zoek naar Mount St. Helens

In de omgeving van Packwood liggen een paar beroemde bergen / vulkanen. Mount Rainier waar we morgen naar toe gaan en Mount St. Helens die we vandaag wilden bezoeken. Welgemoed gingen we op weg. Na een stukje rijden kwamen we een trail tegen die we hebben gelopen. Dwars door de groene varens, een mooi bos en langs een weide. Onderweg zouden we veel dieren moeten tegenkomen, maar die hebben we niet gezien, helaas.

Doorrijden dus maar in de richting van Mount St Helens, een vulkaan die in 1980 vrij onverwacht heel actief werd en uitbarstte. Daardoor was een deel van deze berg weggeslagen. Van de kant waar wij naar de berg toe reden zou je heel goed de krater en de lavavelden kunnen zien. Maar de weg naar het uitzichtpunt bleek afgesloten te zijn. Er was in de winter veel beschadigd en dit werd nu gerepareerd. Gelukkig hadden wij dat al ergens aan zien staan, want nu was het niet zo'n grote teleurstelling. We mochten tot halverwege rijden en daar mochten we echt niet meer verder. Er was wel een plek waar je de berg uit de verte kon zien maar door de rook uit Canada was het heel vaag. Naast ons kwam een Indiaas stel uit Seattle staan. Zij wisten niet dat de weg was afgesloten. Ze waren speciaal uit Seattle gekomen om de Mount St. Helens te zien en baalden flink.

Wij zijn via een mooie weg terug gereden. Onderweg nog een waterval gespot, wat mooie vergezichten over de rivier. Ook kwamen we op een punt waar goed is te zien wat de kracht van het smeltwater van de sneeuw kan aanrichten.

Terug bij Packwood waren de mensen van de Airbnb die in het huis ernaast wonen er en hebben we de auto ( die inmiddels meer grijs dan zwart was) gewassen. Daarna natuurlijk nog even een duik genomen en in Packwood bij het andere restaurant gegeten.