Een stukje geschiedenis

Na een heerlijk ontbijt op het terras, onze gastvrouw had echt haar best gedaan met verse quiche en wafels, een uurtje lezen in een schommelstoel (dat is ook vakantie) vertrokken we naar John Day. We hadden van iemand gehoord dat er een bijzonder Chinees museum was en we boekten een toer door Kam Wha Chung.

Eind 19e eeuw, toen de periode van de goudkoorts begon, trokken vele Chinese migranten naar dit gebied. Ze woonden vrijwel allemaal in de Chinese buurt van John Day. Dat hierna de op twee na grootste Chinatown van Amerika bezat; na die van San Francisco en Seattle. In de jaren veertig van de 20e eeuw waren de meeste Chinezen al vertrokken naar andere streken.

Het gebouw wat we hebben bekeken, was van 1870 en was toen waarschijnlijk een trading post. Maar vanaf ongeveer 1890 woonden twee jonge Chinezen er: de Chinese kruidendokter Ing Hay en de handelaar Lung On. Dit gebouw is met alles erop en eraan heel lang goed bewaard gebleven nadat deze twee Chinese mannen waren overleden. En sinds een aantal jaar is het een museum waar de stad John Day erg trots op is. In het huis bleken alle spullen, alle kruiden, recepten en tienduizenden documenten nog steeds goed bewaard te zijn en nu kun je dit huis dus met een gids bekijken. Wij waren de twee enige deelnemers aan de toer en hebben het huis helemaal bekeken en de bijzondere verhalen gehoord.

Door naar het volgende museum. Omdat het weer zo warm was - er is echt een hittegolf, hebben we ons vandaag wat rustig gehouden en na Kam Wha Chung nog een treinmuseum bekeken. Ook hier waren we de enige bezoekers.

Eigenlijk komen we nauwelijks andere toeristen tegen en zeker haast geen andere Europeanen, laat staan Nederlanders. We lunchten in het stadje Prairie City wat wel iets cowboyachtigs had. De mannen in het café waar we zaten liepen allemaal met een spijkerbroek aan een een cowboyhoed op.

Wat we heel goed hier vinden, zeker met het warme weer van deze week, is dat je in ieder restaurant ongevraagd ijswater krijgt geserveerd en dat blijven ze bijvullen. Een goede gewoonte.

Doorgereden richting Baker City. Onderweg nog even verpoosd bij een meertje, waarjammer genoeg niet in gezwommen kon worden. In Baker City hebben we een echt Amerikaans motel, pal aan de snelweg. Dat is wel heel iets anders dan onze mooie Airbnb's. Omdat het zondag was zijn we sjiek gaan eten in het Grand Steiger hotel, een prachtig Art Deco hotel. Het zag er dan weliswaar heel mooi uit, het eten was ronduit slecht. Niet alleen kregen we toen we het voorgerecht  nauwelijks op hadden direct al het hoofdgerecht geserveerd, ook was het hoofdgerecht niet goed klaar gemaakt. Qua eten zijn we nog  niet overtuigd van de keuken hier, misschien komt dat nog.